Kendini doğanın bir armağanı olarak görür. Güneşin sıcak ışıkları altında, ağacın dallarına asılı halde olgunlaşırken, hayatı kendiliğinden bir varoluş gibidir. Başlangıçta her şey doğayla uyum içinde, sakin ve huzurludur. Fakat zamanla daha derin bir farkındalık gelişir.

Şeftali, ağacın en yüksek dalında sallanırken, dört bir yanındaki manzarayı izler ve belki de en temel soruyu sormaya başlar: “Benim varlık amacım........

© Karar