Çok heyecanlıydı! İlk defa karların üstünde kayak yapacaktı. Bir türlü o akşam sabah olmamıştı onun için. Nihayet güneş pencereden sızmış, onun uyanık gözlerinin baktığı kayak takımına vuruyordu. Artık sabah olduğunu anlamıştı. Bir hamlede yatağından kalktı ve aceleyle yatak odasının kapısından fırladı.
Arkasında bıraktığı rüzgar komidinin üstünde bulunan karne ve teşekkür belgesini havalandırmış, sanki "Biz de senin heyecanına ortak olmak istiyoruz!" dercesine havada süzülüyordu. Daha karne yere düşmeden "Baba, anne!" bağrışları evi sarmıştı. Diğer odada uyuyan abla bağrışlarla uyanmış, koridorda koşan kız kardeşinin heyecanını gülümseyerek izliyordu.
Evde karıncalardan izlediğimiz telaşa benzer bir telaş başlamış, daha önce yapılan plana uygun bir şekilde birbirlerine engel olmadan hazırlanan eşyalar karınca düzeniyle arabaya taşınıyordu. Bu ev ilk kez küçük kızın doğumunda bu kadar sevinçle dolmuş, bir de bugün kayağa ilk defa gidileceği için bu kadar sevinç yaşamıştı.
Annenin küçük kızdaki hamileliği çok zor geçmişti. Onun için altı ay sırt üstü yatmak zorunda kalmış, arada atlatılan........

© Karadeniz'de sonnokta