-yeryüzü kadınlarına-

Yeryüzünü ışıtan, hayatı sevdiren, yaşamayı değer kılan,
Her gün, her hafta, har ay, her mevsim yaşamı dirilten, gülümseten,
Yeryüzüne aşkı, sevgiyi, şefkati, sıcaklığı, anneliği getiren,
Yavrusuna bir ömrü bahşeden, kanından kan, canından can veren,
Anıtsal, tapılası güzellikler yaratan,

“Keşke doğurmasaydın” diye sitem edilen,
Dünyaya getirdiğin en güzel bebeği, sonra canavara dönüştüren, kesen, doğrayan, kurşunlayan, ateşlerde yakan sistemlere boyun eğen,
Ve kanlı gözyaşlarıyla çaresiz bırakılan bebeğim, kardeşim, anam, babam çocuğum…

Uğruna şarkılar, türküler söylenen kadınım!
Heykelleri, tabloları zamanı durduran, ölümsüzlüğe eren Afrodit ve ölümsüz güzellik,
Tüm şiirler senin için, tüm romanlar, tüm hayaller senin için.
Her bıçak darbesinde söylenmemiş söz, anlatılmaz duygusun, düşüncesin,
Her sıkılan kurşunda, tecavüze uğrarken hala tabu Sıgmound Fıreöd’sun, / tartışılmazsın,

Tarih boyunca alınıp satıldın bir mal gibi, insan yerine konulmadın,
Sayende ünlendi köle tacirleri, cariye oldun, kerameti kendilerinden bildiler hep,
Köşklere, konaklara, saraylara hapsedildin, yine de aşklar yarattın etrafında,
Nice padişahlar, kırallar, şehzadeler, kapandılar ayaklarına,
Kırallar doğurdun, kıraliçeler, şahlar, padişahlar, sen boğduruldun,
Yağlı kementlerle sarayların zindanlarında, sonra denizlere atıldın,

Sen en yorgun, en bunalımlı anların ılgıt ılgıt esen rüzgarı,
Sen dağları, yaylaları, ormanları, çayırları, çimenleri, bağları,
Sen sonsuzleyin uzayıp giden bozkırları, çölleri aşıp gelensin, sen dört mevsimsin,
Sen çiçeksin sevgiyle açan, papatya, gülsün, kardelensin,
Sen orkide, sen........

© Karadeniz'de sonnokta