Dünya, bir kez daha paylaşım savaşlarının gölgesinde.
Bir yanda Amerikan emperyalizmi, diğer yanda Çin’in yükselen hegemonik iştahı,
Bir tarafta Rusya’nın hamleleriyle şekillenen yeni Soğuk Savaş atmosferi,
Diğer yanda AB’nin postkolonyal çıkar arayışlarıyla dolu sessiz genişleme politikaları…

Dünya insanlığı adeta bir av alanına çevrilmişken, bu büyük satrançta Türkiye, sadece piyon değil, aynı zamanda hem hedef hem araç olabilecek kadar stratejik bir konumdadır.

Ancak ne acıdır ki, Türkiye bu çok aktörlü küresel oyunda, kendi iç dinamiklerini güçlendirmek yerine, son çeyrek asırdır asırlık Cumhuriyet ve demokrasi birikimlerini törpüleyerek, giderek daha kırılgan bir hale gelmektedir.

Türkiye’nin, ABD’nin “ılımlı İslam” ve “model ortak” telkinleriyle giriştiği Ortadoğu politikaları, arkasında harap olmuş komşular, sınır güvenliği tehditleri ve milyonlarca sığınmacıyla geri dönmüştür.
Yeni Osmanlıcılık hayali, ne tarihsel gerçekliklerle ne de günümüzün jeopolitik realiteleriyle bağdaşır.
Bu politika Türkiye’yi, Batı’nın vekil savaşlarına uygun bir zemin haline getirmiştir.

Türkiye’nin iç barışı, özellikle 2013 sonrası süreçte yaşanan kutuplaşmalarla ağır yara almıştır.
Demokrasi,........

© Karadeniz'de sonnokta