iki düğümün de bir diğerinden çözülünce alacağı tat
havaya toprağa suya düşen cemre öncesinde yüreklere düşmeli
yolculukların başlangıcı kadar da bitişi hüzünle doldurur insanı
kavuşmanın verdiği huzur unutturur az da olsa ayrılığı
iki düğüm de çözüldükçe buğuya boğar insanın yüreğini
ne zaman bir yolculuğa çıksam yoksul anadolu köylerindeki bölük-pörçük yerleşmeleri gördükçe utanırım çağımdan
her varlık;
kara kapkara bir çıkmaz lekeye dönüşür ruhumda
*
yolculuğum bu kez küçük kızımın öğretim gördüğü erzurum'a doğru
bugüne kadar onlarca kez gittiğim yerlere yine aynı duygularla gitmek yoruyor artık beni
*
ilkyazın geldiğini yüksek rakımlı yerleşimlerde dere kenarındaki söğüt ağaçlarının........

© Karadeniz'de sonnokta