Gerçi bunu böyle yazdığıma bakmayın, bayramın hiçbir suçu yok. Bugün haber müdürüm ve sorumlu yazı işleri müdürümü yan yana yakalamanın heyecanıyla tam dedikodu yaptıkları esnada odaya "dan" diye girdim. Bir işi bahane ederek girdiğim çok mu belli oldu, emin olmamakla birlikte "ben bu hafta yazmıyorum değil mi?" diye sormamın ardından ikisinin bakışlarının ortada çarpıştığı ve çıkan yıldırımın üzerime düştüğü bir an yaşadım.

O kadar heveslendim ki izin yapacağıma, kursağımda kalması bir tarafa, kursağımda kalanları tatil yaptığınız beldelere salacağım ki tüm kirliliği birlikte paylaşalım. Normalde aynı noktada birleşemeyen iki müdürüm, bayram olsa bile benim köşe yazmam konusunda hemfikir oldular, efenim. İznime çökmek onların kararıysa, Word sayfası benimdir. Köşe yazdığım bilgisayar onlarınsa köşe benimdir tadında volta atıyorum bembeyaz sayfanın ortasında. Ülkemizde en popüler şey elinde tespih racon kesmek. Biraz da onların gazına gelerek aldım mause'u elime, taktım kulaklığımı kulağıma, tüm sosyal medyada "ulan bana Melankolik Selda derler, anasını yazan ben, babasını yazan ben, kardeşini kalemleyen yine ben, oğlumun çocukluğundan girer, çocukluğundan çıkarım, var mı ulan yaz diyen?" ruh halinde oturdum yine Bahane masasının bana ayrılan köşesine.

Bana da yeter ki yaz demesinler, efenim; giriş kısmından gelişme kısmına geçmek gazete sayfasının yarısını dolduruyor, malumunuz. Bir türlü gelişme kısmına hızlı adapte olamayan ben, ilk defa hızlı bir giriş yapacağım.

Hepimiz hızına yetişebildikçe gündemi takip ediyoruz mutlaka. Bildiğimiz,........

© İz Gazete