İçimde derin bir sessizlik hissediyorum bu hafta. Şuan 40 yaşımdan yazıyorum size ama 20 li yaşlarımda da aynı duyguları hissetmiştim… hiç yabancı değilim anlayacağınız…
Hayallerimiz vardı o zamanda İstanbul da üniversitede öğrenciyiz, o yaş kan daha bir deli akıyor sonra tecrübe ettikçe durulduk tabii…

Anlam veremediğimiz olaylar oluyordu ülkede hem de her şeyde bir ilk yaşanıyor o dönem…
Sanat okulunda okuyoruz konservatuar da, bizler geleceğin sanatçıları topluma karşı sorumluyuz diyip elimizi taşın altın koyuyoruz...
Neler yaşanıyor çok belli tabiî ki oraları geçiyorum çünkü zaten hep oraya takılıp kalıyoruz belki de tarihin tekerrür etmesi de bundan…

Ama çok daha şiddetli olaylar oluyor hatırlarsınız bir dönem her yerde bombalar patlıyordu ülkenin, kalabalık yerlerde duramaz olmuştum anksiyete yaşıyordum sürekli… içimde hep bir korku, annem ve rahmetli babam İzmir de her telefon konuşması sonu dikkat et kızım cümlesi ile bitiyor…

O yola neden çıktık ne için unutuyoruz, dün gibi hala ama unutmadım;
Hayallerim vardı benim 20 li yaşlarımda, ele........

© İz Gazete