Şöyle ki eğer modern insanın yaşamının içinde büyüyüp yetişmeyip ataları gibi ilkel şartlarda bu gelişimini sürdürüyor olsaydı, insan muhtemelen yine atalarına yakın bir davranış modeli gösterip benzer bir yaşam sürdürecektir.

Ebeveynlerinin dış dünya ile olan ilişkisini, bu dünyada ortaya çıkan durumlarla ilgili davranış ve tepkilerini gözlemleyen herhangi bir türün yavrusu açısından; dünya ve onun kapsadığı tüm canlı türleri ile doğaya ilişkin öğrenme süreci başlamış demektir. Çoğu zaman daha çok izleyici konumunda olarak öğrenilen avlanma ve diğer türlerden gelen bizzat av olma tehdidi, ilk öğrenilmesi gereken konu olan “hayatta kalma”nın iki önemli öğesi ve becerisidir. Zira, özellikle de henüz yavruyken veya gençlik zamanında hayatta kalmayı beceremeyecek hiçbir canlı açısından yaşam hiçbir anlam ifade etmeyecektir. Tabii, bir insan olarak, yani; bilinç sahibi ve gördüğü, yaşadığı, deneyimlediği hemen hemen her şeyde bir anlam arayışı içerisinde olan bir canlı olarak bu böyledir demek daha doğrudur. Bizi diğerlerinden ayıran düşünme becerimizin eksikliğinin diğer canlıların; yaşamı, onun parçalarını, olay ve durumları nasıl algıladıklarını anlamamızı ve öğrenmemizi engellediği ortadadır. Bu yüzden gözlemlenen bireysel ve grup davranışları ve süreçleri dışında onlar adına bildiklerimiz sınırlı olduğu gibi insan adına söylenecek ise çok şey vardır.

Vahşi yaşamın tehditlerinin hala hissedildiği ve bire bir yaşandığı bazı coğrafyalar dışında insanın bu konuda kaygılanmasını gerektirecek çok az şey vardır. Hatta öyle ki insan türü vahşi yaşam ve onu oluşturan tüm unsurlar açısından tehdidin ta kendisi olmuştur. Hayatta kalmak ve ellerinden geldiğince yaşam alanlarını koruma içgüdüleri dışında vahşi yaşam, sadece bir tamlama olarak kalmış ve modern insan ilkel atalarının başladığı yere farklı becerilerle dönmüştür. Fiziken olmasa da zihnen çok daha güçlü, eskisinden daha stratejik düşünebilen ancak her şeyden evvel elinde daha çok silahı olan insanlık, sadece %3’ü olduğu tüm canlıların efendiliği rolünü üstlenmiştir. Böylesine yüksek kapasiteli bir zekaya ve düşünme becerisine sahip bir canlının bu noktaya gelmesi kaçınılmaz gibi görünse de kendisinde gelişen tek şey........

© İz Gazete