DEDEMLERDE gözlemiştim bunu ilk olarak. Adını bilmiyordum. Zaten bu tanımlar yeni zamanların ürünü. Ama eskiden tabiri caizse dibine kadar yaşanırdı.

Bir akran beraberlikleri vardı. Hayata birlikte bakarlardı.

Muhabbetleri derindi zira sevgi ve saygıları sahihti. Çıkara dayalı değildi.

Günlük dalgalanmalara bağlı olarak şekillenmez ortak yaşamlarının hasılasını başkaca bir fikir gütmeden paylaşırlardı.

Örneğin birisi pazarda farklı bir deneyim yaşamışsa bunu hemen paylaşırdı. Kendi tarlasında farklı bir durum görmüşse başkaları da zarar görmesin diye hemen bunu dile getirirdi.

İşini tamamlayamayıp tarlada kalan birisi varsa akranlar hemen organize olur tırpanını kapan desteğe koşardı. Aynı şekilde harmanda geriye düşmüş olan varsa elbirliğiyle toparlamak için müdahale ederlerdi.

Sadece köy işleriyle mi sınırlıydı bu durum, hayır. Öğrendiklerini de paylaşırlardı.

Uzun süren kış gecelerinde zaten okunan kitapları birlikte dinlediklerinden gelişmeleri de ortak olurdu.

…

UZMANLAR süpervizyonun diğer bir adının gözlem olduğunu söylüyorlar. Alanında yetkin ve deneyimli bir ruh sağlığı uzmanının, daha az deneyimli bir ruh sağlığı uzmanına aktardığı bilgi, destek, değerlendirme, izleme yolu ile gerçekleştirilen eğitim programına bu adı veriyorlar.

Ama bu sadece psikoloji profesyonelleriyle mi sınırlı olmalı, hayır.

Yaşıtlar beslendikleri kaynakları paylaşamazlar mı?

Orada buldukları kendilerini değiştirip dönüştürme potansiyeli olan bilgileri aktaramazlar mı........

© İstiklal