Siyaset, vaktiyle milletin ortak aklına, müşterek ülküsüne hizmet etmesi gereken bir alan iken, bugün yalnızca bir geçim kapısı, bir ikbal oyunu hâline geldi. Bizim ihtiyacımız olan şey, içi boş nutukların değil, derinliğine işlenmiş bir siyasi bilinçtir. Bir anlam, bir yön, bir pusula, bir ruhtur artık aradığımız.

Ne yazık ki siyaset, sadece bizde değil, bütün yeryüzünde yozlaştırıcı bir kudret hâline büründü. Ancak asıl vahim olan, muhalefetin daha iktidar olmadan, yozlukta iktidarı geçiyor oluşudur. Bu, yalnızca mevcut durumu değil, geleceği de karartan bir işarettir.

Siyaset artık her iki taraf için de bir geçim mesleği oldu. Herkes oturduğu koltuğun ertesi gün elinden kayıp gideceği korkusuyla yaşıyor. Siyaset olmasa, adeta yaşamı idame ettiremeyecek gibiler. Yüzlerinde bir tedirginlik, sözlerinde bir hırçınlık… Eleştiriye, nasihate karşı bir tür sağırlaşma hâli. Tepkiler kabarmış, asabiyet sath-ı mailinden çıkıp uçurum kenarına dayanmış.

Herkes birbirini gammazlıyor; herkes, ötekine itaat emrediyor. Muhalefet içinde dile gelen her itiraz, yine muhalefetin uyanık figüranlarınca daha büyük öfkeyle bastırılıyor. İftiralar, hakaretler, tehditler… Hava, lağım kokan kelimelerle dolu. Eleştirinin muhalefet içinde bile tahammül edilmediği bir çağdayız.........

© İstiklal