Tozlarla savrulan çocuklar ve yalnız kalanların arasında, kalabalıkla yürüyen koca yürekli insanlar. Güneşe bir göç var, sıcaklığında yanmak için. Gözlerini bir dakika bile kırpmadan, hayatlarını feda eden insanlar. Kiminin kucağında beslediği kedi, kiminin kucağında aylardır besleyemediği bebeği. Kimi, yürüyor yalnız bir şekilde, hiçbir kucak bulamadan, kimi kucağında vuslatta yuvası olmadan.

Ama yine de yürüyorlar, gözlerini kırpmadan…

Ricat yolu çok çetin, dikenli, taşlı, engebeli. Bu yolda gözleri mercan, küçük kızın mısraları anlatıyor cesareti.

Beni yaktığında;

Küllerimin üzerinde bir şeytan gibi dans ettiğinde,

Ve rüzgâra savurup beni,

Çöl güneşini gözüne sürme yaptığında,

Kimliğimi yok ettiğini mi sandın?

Tarihimi ve inançlarımı, sildiğimi mi düşündün?

Boşuna uğraşıyorsun!

Bir isyanın sonu olmaz.

Ben Diriliş gibiyim, bir gün geri döneceğim,

Ben kıyamet gibiyim, bir gün geleceğim.

Vardıkları yer güneş kadar sıcak, toz boğazlarına kadar hissettiriyor kendini. Temiz su bulmak, bulduğunda vurulmadan yudumlayabilmek. Kimileri için zor denilen bu hayat, onlar için zordan da zor. Vurulacaklarını bilerek yürüyorlar, sıcaktan kavrulacaklarını bilerek…

O kadar yaklaşıyorlar ki ateşe, başkasının dayanamayacağı kadar. Yaklaşıyorlar, yalnız kalmışlar. Evlatlar gitmiş, yalnız kalmış babalar, anneler gitmiş yalnız kalmış evlatlar, bebekler yalnız kalmış.

Yetim kalmış, yalnız yüzlü bir çocuk, küçücük yüreğinde taşıdığı kocaman bir iman ile, Allah'a şikâyet ediyor, parmağını........

© İstiklal