Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın “Şu anda bir felaketi yaşıyoruz” sözü, bugün yaşadığımız büyük toplumsal kırılmanın en sade tarifidir. Her şeyin kökünde ise çok basit ama çok derin bir mesele duruyor: Ailenin örnek aldığı insan kayboldu. Gençlerimizin yolunu aydınlatacak o model, yani Hz. Muhammed Mustafa (sallallahu aleyhi ve sellem) tanıtılmadan büyüyen bir nesil, doğal olarak aileyi kuracak gücü ve iradeyi de kaybediyor. Modern eğitimle, yapay özgürlük söylemleriyle, sosyal medya rüzgârlarıyla savrulan gençlik, aslında en temel ihtiyacı olan güvenli yuvayı kuracak mayayı kaybediyor.

Oysa Allah Teâlâ, “Onlarla (eşlerinizle) iyi geçinin” (Nisâ 19) buyurarak aileyi merhamet, nezaket ve karşılıklı saygı üzerine inşa etmemizi emrediyor. Peygamberimiz (s.a.v.) bu emri hayatının her anında göstermişti. Hz. Aişe (r.a.) onun kendisine hiçbir zaman “Öf!” bile demediğini, sert söz kullanmadığını, ev içinde kibarlığın zirvesi olduğunu anlatır. Bir gün ona, “Ey Aişe! Allah kullarına yumuşak olmayı emreder” (Buhârî, Edeb 38) diyerek aile içi iletişimin temelini özetlemişti. Üstelik sadece sözle değil, fiilen de… Ayakkabısını tamir eder, elbisesini yamar, koyunları sağar, ev işlerinde yardımcı olur, “İnsanların en hayırlısı ailesine karşı hayırlı olandır” hadis-i şerifini davranışlarıyla yaşatırdı.

Torunlarına gösterdiği merhamet de bir aile modeliydi. Hz. Hasan ve Hüseyin’i öperken “Benim on çocuğum var, hiçbirini öpmedim” diyen adama, “Merhamet etmeyene merhamet olunmaz” (Buhârî, Edeb 18) buyurması, çocuk sevgisinin lüks değil, imanla bağlı bir sorumluluk olduğunu gösterir. Secdeye vardığında torunu sırtına çıkan Peygamber (s.a.v.), secdesini uzatır, onu rahatsız etmezdi. Bugün anne-baba olmayı yük gibi gören zihniyeti yıkacak en büyük örnek işte budur.

Ama tam burada büyük bir kırılma başlıyor. Çünkü aileyi ayakta tutan bu değerlerin yerine başka bir şey kondu. Özellikle medya… Cambridge Üniversitesi’nin kültürel demografi çalışmalarında net bir bulgu var: “Aileyi........

© İstiklal