Anlatacaklarımı yalnızca iktisadî bir değerlendirme olarak görmek eksik olur. Konuyu hem iktisadî hem de siyasi bir çalışma olarak ele almak gerekir. Çünkü iktisadî değerlendirmeyi yaparken basmakalıp sözlerle yorumlamak doğru olmaz.

Peki, nedir bu iktisadî (ahlâkî) ve siyasi çalışma? Örneklendirelim. Ama önce duyduğum ve şahit olduğum bir konuşmayı aktarmak istiyorum.

Aktarmak istiyorum çünkü yaşadığımız toplumun değerlerine, inançlarına ve iktisadî geleceğine dair bir bilinç taşıyorsak, söylemeden ve söylenmeden edemeyiz.

Geçen bahar, yerel bir televizyon kanalının kapısında Türk çayı içerken, şöyle bir olayla karşılaştım:

Çoğunluğu genç kardeşlerimizden oluşan bir topluluğun içinde sözde bir ‘hoca’ konuşuyordu.

Ara bir not: Herkesi bir tutmayalım herkese de hoca demeyelim!

Konuşma yaptığı kurumun adını da zikretmeye gerek yok; ama söylediği şu cümle hâlâ kulaklarımda yankılanıyor:

‘Gençler, biz Müslümanlar olarak zenginliği talep etmiyoruz.’

Tabi bu ‘tuzu kuru’ şahıs konuşmasını bitirip, çalışan gençlerin yorgun bakışları arasında son model arabasına binip gitti.

Bir insanın söyledikleriyle yaptıkları arasında tutarlılık olur!

Bu olayı gördükten sonra zihnimde iki ihtimal belirdi:

Çünkü samimi bir insan, gençlere Peygamber Efendimizin (SAV) Medine Pazarı’nda İslâm düşmanlarına karşı nasıl bir ekonomik strateji kurduğunu, ticarete nasıl hâkimiyet sağlamaya çalıştığını anlatmadı.

Müslüman iktisadî anlamda iyi olmalı, iktisadî sistem Müslümanların elinde olmalı demedi!

Çünkü memleket bu ruh emiciler ile kuşatılmış halde.

Unutmayalım! Roma hukuku ile İslâm iktisadî sistemi ku-ru-la-maz!

Neyse… Elimizden geldiğince biz bir şeyler anlatmaya çalışalım.

Peygamber Efendimiz (SAV), Medine’ye hicret ettiğinde mevcut pazar hâkimiyeti Yahudi tüccarların kontrolündeydi.

O dönemde ticaret, cahiliye anlayışına göre........

© İstiklal