Bu yazıda iki büyük, bir küçük şiir mevcuttur. “Kar mı yağmış”, “Dosta kavuşmak” ve “Ramazan’ı karşılarken” isimli üç şiir, bu yazıda bulunmaktadır.

“Kar mı yağmış” isimli şiirimde, “olmayacak işler de olur” diyorum ve “bir büyük umudumu” bu şiirde ifade ediyorum. Zaten dualarımda da sık sık “Ey yüce Rabbim! Umduklarımızı nasip eyle, korktuklarımıza da uğratma” diye halimi ve arzumu arz ediyorum. Burada hemen bir kez daha beyan ediyorum, “umudum sonsuzdur.” Şunu da belirteyim, umut sonsuzluktur. Umut sonsuzluktur derken “olmayacak şeyler de olur” demek istiyorum.

“Olmayacak işler de olur” derken, şahsımın beklediği ve herkesin hayret edeceği bir gelişmeye de dikkat çekiyorum. Bu hususta tek güvencem Allah’tır. O’ndan (cc) bekliyorum. O (cc) vesile yaratan ve o vesile ile gerçekleştirendir. Vesilesiz de gerçekleştirir O (cc). Elhamdülillah. Bu bakış açısıyla ve bu Mü’min umudu ile bunları yazdım ve bekliyorum.

Umuda sınır koymak umutsuzluktur. Biz Müslümanız ve umumuz Allah’tandır.

Şu dört ayet-i kerime bize bu hususta umut, güvence ve heyecan veriyor.

“Biz herhangi bir âyetin hükmünü yürürlükten kaldırır veya onu unutturur (ya da ertelersek), yerine daha hayırlısını veya mislini getiririz. Allah’ın gücünün her şeye hakkıyla yettiğini bilmez misin? ilmez misin ki, göklerin ve yerin hükümranlığı Allah’ındır. Sizin için Allah’tan başka ne bir dost, ne de bir yardımcı vardır.” (Bakara Suresi, 106-107)

“De ki (Allah şöyle buyuruyor): “Ey kendi........

© İstiklal