Bilir misin, gerçekten bilir misin, yoksa sözde bilir misin, bu Dünya nasıl bir yerdir.

Düşünmeden ve üzerinde kafa yormadan nasıl bileceksin?

Vallahi, üzerinde düşünmeden ve tefekkür etmeden bir şeyin künhüne (özüne ve çekirdeğine) vakıf olamazsın. Bir şeyin üzerinde düşünmeden ve tefekkür etmeden ancak kabukta kalırsın ve kabuğu görür ve çekirdeği görmediğin için, “cevizi kabuk sanırsın.” Dünya’yı “oyun-eğlence yeri sananlar” gibi.

Elinize bir ceviz alın ve ona sathi (yüzeysel) bakın ve üzerinde hiç düşünmeyin, varacağınız sonuç şudur : “Bu bir tahta benzeri, ahşap gibi bir şey. Yuvarlağa benziyor ancak yuvarlak da değil.” İçindekini görmeyi arzulamazsanız, onun yiyecek bir şey olduğunu farketmezseniz, elinizdeki cevizi fırlatıp atarsınız.

Ancak kabuğa değil de öze, çekirdeğe ve içe odaklanmış ruhlar, aklını kullanan kişiler, cevizin içine odaklanır ve onu araştırır, açar ve içindeki cevizi görür ve “işte asıl hedef buymuş, kabuk sadece bir ambalajmış, bu ceviz insan için faydalı bir yiyecekmiş, dışı değil içi faydalıymış” der.

Gelelim Dünya’ya! İnsanların belki de �’ı aynen cevizin kabuğunda kalan ve kabuğuna aldananlar gibidir. Yani Dünya’yı anlamaya ve maksadını kavramaya kafa yormuyorlar Dünya’daki asıl bulunma gerekçelerini düşünmeden burada oyalanıp gidiyorlar.

Vah onlara! Yazık onlara! Veyl onlara! Cevizi kabuk sananlara, Dünya’yı keyif yeri sananlara yazıklar olsun!

........

© İstiklal