“Henüz yolcuyum

Hayal ediyorum

Dünyanın suları üstünde bir tekne var

Ve ben-teknedeki yolcu- binlerce yıldır

Yaşlı balıkçıların yaşamının şarkısını

Mevsimlerin kulağına söylüyorum”

“Bir kitap gördüm kelimeleri billurdan.” Bir nefeste, öyle keyifle okudum ki bu kitabı. Çünkü müziği, resmi, şiiri kucaklıyordu, gökyüzünü, kuşları. Bir âlemdi. Henüz yolcuydu şair. “İki yasemin ağacı arasına salıncak kuruyordu bir şair.” diyordu şiirinde. Ufkun olduğu yerler vardı, inanıyordum. Kaşan şehrindenim diye başlayan “Suyun Ayak Sesi” sizi alıp ötelere götürüyordu.

Kaşan şehrinden ancak şehri kaybolmuş bir şair Sohrap Sepehri. Biyografisini şiirlerinden okuduğum, hissettiğim bir şairdir İran edebiyatı üstadı. Yaşamın ne olduğunu ne olmadığını kelimelerle, resimle öğreten adamdır bence. Öğreten deyince… “Kaşanlıyım. Ama Kum’da doğmuşum. Kimliğime doğru yazılmamış. Annemin dediğine göre mehr ayının on dördünde (6 Ekim) dünyaya gelmişim.” Dersleri çok iyidir öğrenciliğinde ancak okulu ve dersi sevmemiştir, uçurtmayı ders kitabından daha çok sever, ağustosböceğinin sesini öğretmenin öğütlerine tercih eder. Cumartesilerden nefret eder, perşembeyi sever. Cumartesi okul başlar çünkü perşembe günü ise hafta sonu tatilidir. Öğretmen nar ağacından yapılmış sopasını almış ve “Bütün derslerin iyi. Tek kusurun resim yapıyor olman” demiştir. Ve on yaşında ilk yazdığı şiirin dizelerini unutamaz Sohrap “Cumadan salıya kadar inleyerek/ Mektebi hiç aklıma getirmedim.” Hepsi ince ayrıntı, nar ağacı nasıl dayak olur ki…

Öz yaşamını, anılarını okudum bir solukta evet Sohrap Sepehri’nin. İyi ki… Damla Gürkan Anar çevirisiyle. İyi ki Sohrap Sepehri’nin tanıştırdığı böyle güzel insanlar var hayatımızda. Alfa Kitap’tan Mart 2023’de doğmuş kitap. Öz yaşamı, Hatıralar’ı, Mavi Oda’ sı ve Resim Öğretmeni ayrı bölümler........

© İnsaniyet