Geçmeyi seçsin diye tekten seçmeli â/şık konuldu insanın önüne.

Lütfedildi ilk seçim hakkı ilk insana. İnsanüstü insan olmaktı maksat. İlk peygamber talip oldu ihsan üstü ihsana. “Ağırdır yüküm. Sürgün ederim ‘cennet gibi’ bildiklerinden. Taşıyayamazsın cinnet hâlimi, yerle yeksan olursun” dedi aşk. “İlla ki sen” dedi Safiyyullah: “Gerisi kara toprak.” “Tövbe ettiririm kendimden gayrısına, hiç ederim, kendinden dahi geçiririm” dedi aşk. “Tövbe ismime” dedi Âdem: “Geçtim ismimden oldum adem.”1 Huzura kabul edildi aşka gelen insan. Sırtından alınır alınmaz yarı yükü hav(v)aya uçtu âdem. Dikildi yeryüzüne kara sevdanın kâbesi. Secdelerle yere düştü meleklerin mertebesi. Aşkla kullaştı insan, aşkla ululaştı.

Neciyyullah’taydı sıra. Kadem basmak için sırra. “Çok ağlatırım. Bakmam gözünün yaşına” dedi aşk. “İlla ki sen” dedi Nuh: “Gerisi tufan.” Su içinde kaldı da Nuh, bitmedi aşkın eziyeti. Oğlunu dahi istedi şimşek hızı, yıldırım nikahıyla. “Allah’ın emri” oldu Peygamberin kavli. “Kabil”2 dedi Nuh. Suya düşerken sahte sevdaların hayalleri. Gemisiyle su yüzüne çıktı aşk. “Bin!”3 dedi Habil’e ikinci Âdem. Selamete taşındı âşık çiftler. Tufanda yeşerdi aşkın turfandası. İnsan, aşkın Cudi4 zirvesine ulaştı.

Kelimullah da talip oldu aşkın arzına. Aldırmadan aşkın bebeklerin bile canına kasteden tarzına. “Kanlı gözyaşlarından Kızıldeniz’i biriktirir hesap edilmezliğim” dedi aşk ve dikildi Musa’nın karşısına. “İlla ki sen” dedi Musa: “Gerisi Firavun.” “Yalnızca senden geçemem” cevabını alınca aşk, asa oldu ve ikiye böldü insanlığı: Sağ salim yanda Musa ile Harun. Soluk kesilen tarafta Firavun ile Karun. İkinci tufan oldu aşk ‘boğa boğa’ geldi Samirilere. ‘Tur’a çıktı insan. En mübarek dilin, en kutlu kelimelerin muhabbetinde cümle âlemin eli ayağına dolaştı.

Yusuf da en güzel biçimde yerini aldı aşkı seçenler-aşkla geçenler arasında. “Soyarım bütün varlığından sadece kanlı gömlek giydiririm” dedi aşk. “İlla ki sen” dedi Yusuf: “Gerisi dipsiz kuyu ve zindan.” Züleyha oldu aşk. Yusuf’un da Yakup’un da gözü görmeyince ondan gayrısını. Kesilmiş parmakla gösterilen en güzel rüyası oldu hayatın. Mısırlara sultan kılındı insan. Yırtıldı ardından ‘yakasız gömlek’i. Beşeri aşklara edeb ile ebed bulaştı.

Halilullah’ı da kuşattı aşkın ateş çemberi. “Nârımın şiddeti ve harımın müddeti karşısında saman alevi değil de nedir ki Nemrut ve Şeytan’ın........

© İnsaniyet