Boşa sulanma yanağım

Duyu konağımın, duygu kontağımın

Gönül tutanağımın iksirinden

Bir yudum dahi içirtmem

Başa geçmiş ter/liğimdir o

Bugünümün ayağına tam gelecek

Doğumun beşir ulağı

Batımın teneşir sulağı

Olmasaydı gönlümün yaş/arması

Aklımın baş/arması

Bir damla sudan yaratıldığımı

Kim nereden bilecek

Ruhumun ihtisasını

Sırrımın his/sesini

Ruh/salına bindirip de

Kamusun bir çiğ/nemlik boğazından geçirtmem

Düşüverse gam/zede kılınır yer yer izârım

Uçuverse gökyüzü tümüyle kara delik-deşik

Hücre hücre hemzemin kılınır o/dam/la eşik

Ortaya dökülmez esrar, en ulu orta ikrar

Uçurumlar: Uçurtmam

Boşa sulanma hâkkım

Göz hakkı gözüyle gözümün hak edişine

Ağırına gider tüy sıkletinin

Çeşmime çeşmelerin yüklenişini

Gönlümün hâl/terini kaldıramazsın

Arz cazibene kapılıp

Gözden çıkarmak mı?

Daha çoook beklersin toprak

Bir damla rahmeti kıyamam sana

Hey gidi rahmetli toprak!

Bir damla rahmetle kıyamam sana

İç ettirmem gönlümün “içindekiler”ini

Tadı damağında, adı dimağında kalır

Daha çok beklersin toprak

Çok tuzludur, el yakar “değer”i

Damlası: Düşünce

Göğsümün kab/artısını

Kaynak eserlerine aldıramazsın

Kâh pirüpak, en taze ‘yaş’lı yunak

Kâh pirifâni, yaşlı bunak

Abdestimi teyemmümünle kandıramazsın

Boşa sulanma el bezi

Hâl beyanımın akıcı diline

Kuru laf dedirtmem

Eli hafif bir “ateş!”in kurşuni ağırlığında

Kopar pamuk ipliğine bağlılığın

Kördüğümler beze atar yüreğine

Doğumuna yelken

Boğumuna kefen biçemezsin

Ağlayışımı ele vermek mi?

Avucunu yala elimin tersi

Katlanamaz parmak kadarlığın

Havlu atarsın da göz yumruğuma

Çatlamış dudak tiryakiliğinle

Duman........

© İnsaniyet