Kaşlarını çatmışsın çarşıda yürürken
Rengini değiştirmişsin yüzünün
Lakin yanıldım da bir koşu gidip
Çınar ağacının gölgesine sığındım
Cehennemden korktum üstelik
Mecbur kaldım sonra kendimi içeriye aldım
Bir şey kalmasın diye ortalıkta
Bir yangına koşar gibi koştum.

Sonra rüzgâr esti silip süpürdü ortalığı
Rüzgârı kovalayan bir halk çıktı oradan
Yaşasın dedi hep bir ağızdan; yaşasın
Yaşasın da bize cesaret versin artık
Çakır gözlerindeki parıltı
Cakalı yürüyüşü bile yeter
Yeter ki canı sağ olsun
Yeter ki Vatan var olsun.

Halktır bu........

© İnsaniyet