Seyyid Şükr

(Kerkük, 1786?-?, ?)

fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilün

biz cihâna zâhidâ seyrâna gelmişlerdeniz

âb ü âteş ẖâk ü bâdız câna gelmişlerdeniz

ẖıżrveş bu çeşme-i ḥayvâna gelmişlerdeniz

raḥm-ı mâderden bu köhne kâna gelmişlerdeniz

yeddi ḳırḳdan ṣoñra bu vîrâna gelmişlerdeniz

(Ey Zahit, cihana biz seyretmek için gelmişlerdeniz. Su, ateş, toprak ve havayız; can için gelmişlerdeniz. Hızır gibi bu canlılar çeşmesine gelmişlerdeniz. Ana rahminden bu köhne kaynağa gelmişlerdeniz. Kırkından sonra bu yıkık dökük yere gelmişlerdeniz.)

II

ey dirîġâ fırṣatı fevt eyledim dünyâ-içün

‘ömr azaldı geçdi devrân bir leb-i ḥamrâ-içün

dînimi dünyâya verdim mehveş-i her-câ-içün

kendimi dîvâne ḳıldım nergis-i şehlâ-içün

cüġdvâr vîrânede efġâne gelmişlerdeniz

(Yazıklar olsun, dünyalık için fırsatı kaçırdım. Ömür azaldı, zaman kırmızı bir dudak için harcandı. Kararsız bir ay yüzlü için dinimi........

© İnsaniyet