Ömür dediğin…
Bir nefesle bir hevesin buluştuğu tahta köprü gibi…
/Yaşıyorsan öleceksin

ve

ölümlü olsan dahi yaşayacaksın/

Dünyaya bir nefesle bağlanacaksın

ve

dünyanın bir nefeslik olduğunu unutmayacaksın…
Hevesleneceksin birçok şeye

dünya da bir tane sen olduğunu

göçüp giderken idrak edeceksin…
Bakacaksın

önünden savuşan yıllara…

fakat dur diyemeyeceksin.

bakacaksın, yaşayacaksın ve öleceksin…
Bir mezar taşına özenle yazılacak varlığın.
Ve yeryüzüne hiç gelmemiş gibi belki dünyadan silineceksin…
Körkütük özlediklerin kalacak geriye…

İki cihan sözü verdiklerin…

Ayrılamam sandıkların…

Ciğerparelerin…

Bedenin mülki amiri beynimize nispet, asıl kalplerimize sahip çıkmalı.

‘Nefes ve Heves’ kalplerin tahakkümünde…

Ömür dediğimiz beyin ölümünde değil; kalbin ölümünde saklı.

Hem de;

Aheste aheste değil, nefes nefese…

Tüm koşturmalarımız gibi, tam zamanlı nefeslerimiz gibi…

Kalibresi yüksek çırpınışlarımız gibi…

Bazen de arzularımızın sığmayan kalıpları gibi…

Zira bu dünya bir nefeslik bir........

© İnsaniyet