Birkaç hafta önce Ruhumuz Kudüs Konulu bir Fotoğraf Sergisi’ne katıldım. Çankaya Faik Güngör Anadolu İmam Hatip Lisesinin düzenlediği bu programda konuk olarak Gazze’den gelen ve ülkemizde misafir edilen kardeşlerimiz de vardı. Konferans salonuna girer girmez önde oturan çocuklar ilişiyordu gözünüze. Bir bacağı diz üstünden kopmuş kitap gözlü çocuk ve ondan çok daha küçük göz kenarında yara izleri olan çocuklar…

Yutkunmakta zorlanarak bir arka sıraya geçip oturduğum koltuğa gömülmek istedim aslında sadece. Program başlamıştı ancak ben sadece yüreğimde bir annenin şefkati ile sadece o çocuklara şöyle sımsıkı sarılmak istiyordum. Bir bayan çok içten bir tebessümle İngilizce bilip bilmediğimi sordu. Konuşmaya başladık kendisi ile. Gazze’de İngilizce öğretmeni olduğunu ve birkaç şey daha söyledi. Cümlelerden çok, tarif edemeyeceğim o içten gülüşü ve gözleri kaldı aklımda.

Misafirler adına konuşma yapmak için bir hanımefendi sahnede idi sonrasında. Üç kızını, damatlarını, torunlarını........

© İnsaniyet