Aracım bozulmasaydı uzun zamandır toplu taşıma kullanmamıştım. Bulunduğum ilçe, merkezi yerlere genellikle iki vasıta ile ulaşılabilen bir konumda bulunuyordu. Sabahın erken saatlerinde, elimde bilgisayar çantası ve omzumda çantam ile durağa doğru yürümeye başladım. Bir zorunluluk durumu olmasa yürümeyi ihmal eder hâle geldiğimi fark ederek serin ama üşütmeyen havanın tadını çıkararak durağa geldim. Dolmuş çok kalabalık değildir inşallah diye temenni ederken dolmuş yanaştı. Oturacak yer olmasa da kalabalık değildi. Şoförün arkasındaki tekli koltukta bir teyze oturuyordu. Onun koltuğuna doğru ilerleyip yanında ayakta tutunarak durmaya çalıştım. Elimde bilgisayar çantası olduğu için ücreti çıkarmak ve aynı zamanda dengede kalmak bir ipte yürümek gibiydi. Teyzenin oturduğu koltuğun önüne bir yazı asılmıştı: “Dışardan Stres Getirmek Yasak” Bu yazı bir uyarı değil huzur daveti gibi geldi bana.

Yazıyı görünce dolmuşu daha detaylı incelemeye başladım. Deri kaplama tavanı, koltuk kenarları, iç ışıklandırması ve araç içindeki monitörü ile kendi kategorisindeki araçlara fark atıyordu. Ekranda sırasıyla şarkıların klibi geçiyordu. Şoför beyaz gömleği ile resmi bir havaya bürünmüş, sanki birazdan bir........

© İnsaniyet