Günbegün insanların bireyselleştiği, ilişkilerin mekanikleşip çıkar hesaplarına göre şekillendiği ve nihayetinde yolunda gitmeyen ne varsa toplumsal arızalar olarak faturasını hep beraberce acı bir şekilde ödediğimiz zamanlardan geçiyoruz. Bitmeyen savaş haberleri karşısında çaresiz, sürekli tırmanan ekonomik krizler karşısında sessiz, her gün inanılmayacak kadar kötü olduğunu düşündüğümüz yeni bir hadise karşısında güvensiz bir insan olmayı deneyimliyoruz.

Teknolojinin nimetlerinden faydalanmak isterken bizi ve neslimizi nasıl daha çok hezimete uğrattığının artık hesabını bile yapamıyoruz. Ve artık bağımlısı olduğumuz sosyal medyanın ise duygularımız üzerindeki baskıcı gücünü hissetmediğimiz bir anımız bile kalmadı.

Resmen kuşatılmış bir haldeyiz. Kahve içtiğimiz mekândan, akşam eşimize sarf edeceğimiz cümleye kadar hayatımızda bu kuşatmadan nasibini almayan ne kaldı ki!

Akıntıya kapılıp gitmiş gibi hissederken, bir anlık bile olsa huzura ne kadar muhtaç kalmışız. Her şeyin ve herkesin gürültüsünden, dünyalık koşturmaların yorgunluğundan, üzerimize yapışan maddiyat elbisesinden sıyrılmaya, kendimize yeni ve taptaze bir koza örüp, demlenmiş bir huzur iklimine doğmaya ne kadar susamışız.

Uzun arayışlardan sonra Hz. Hacer ve evladını susuz bırakmayan Cenabı Hak, ahir zaman insanının aradığı o huzur çeşmesini de Ramazan-ı Şerif’te saklıyor. Ramazan, mümin........

© İnsaniyet