Sen sanıyorsun ki çok iyi, yerinde ve doğru bir karar verdin. Zihninde, gönlünde ve ruhunda sorular, çelişkiler ve gerilimler vardı. Belki bunların her birisi sana aşılamayacak heybetli dağlar, içinden çıkılamayacak derin kuyular gibi gözüktü. Seni daraltı, darladı, bütün hayat neşeni elinden aldı.

İçinde bulunduğun koşullar, o güne kadar verdiğin cevaplar artık yeterli gelmiyordu. Aslında aradığın cevaplar değildi. Kaçmak, kurtulmak istiyordun. Sabah gönül darlığı olmadan uyanmak, akşam zihninde türlü türlü sorular olmadan rahatça uykuya dalmak istiyordun belki de. Bu çelişkiler, bu gerilimler yaşamını elinden alıyordu. Peşinde koştuğun sorular, aşmaya çalıştığın gerilimler üzerine eğildikçe, onlara odaklandıkça daha da içinden çıkılamaz hale geliyordu. Hele bir de bunlar için doğru kapılar çalınmayıp, isabetli bir güzergâh ve kılavuz belirlemeyince hepten bir çıkmazın içine girmiş gibi oluyordun.

Nihayetinde bir karar vermek gerekiyordu. Bu yasaklayıcı(!), sürekli sınır koyan, emirler veren, ürküten, korkutan Tanrıya itaat etmeye devam mı edecektin yoksa belli bir süredir yapageldiğin ama yasak olduğunu da bildiğin şeyleri yapmanı vicdan azabı çekmeden,........

© İnsaniyet