Kime gider, kimde konaklarsın ey gönül? Akşamın hayrı, sabahın şerri misin? Dünya bu kadardı, bilmiyor muydun? Akla karanın ipek bir tel üzerinde oynaşmalarından payına düşen yanardöner reveransları, fukaralığının sermayesi kabul edip mahmuzladığın sanılarınla iğretilediğin uzletine ne taşıyabildin bugüne değin? Bir “ah” kadar bile değildi dünyayla kurduğun ilişki.

Derinlik korkusundan taşırdığın köpürtüde boğulmak ne acı değil mi? Sevgili orada işte. Omuz hizasından mağrurane bakıp da “Eli işte, gözü oynaşta” sırrından zerre nasiplenmeden yabana düşürdüğün hakikatinin sırtlan sofralarında elden ele nasıl dolaştığına tanıklık etmen........

© İnsaniyet