Bursa Uludağ İlahiyat Fakültesi’nde tanıma fırsatım oldu hocayı ilk kez. Yıl 1993.

Tanıdım ve doğallığına hayran kaldım. Her şeyiyle doğaldı: İnsanlığıyla, Müslümanlığıyla ve Kürtlüğüyle. Ne insanlığını ne Müslümanlığını ne de Kürtlüğünü gizlerdi. Öyle ulu orta açık da etmezdi, kimsenin gözüne sokmazdı. Doğal hali ve yaşantısı içinde siz onu görür, hisseder ve anlardınız.

“İyi bir insan, iyi bir Müslüman ve iyi bir Kürt” dedim, çünkü iyi bir Kürt olmanın yolu iyi bir insan ve iyi bir Müslüman olmaktan geçiyordu. Tıpkı iyi bir Türk olmanın yolunun, iyi bir insan ve iyi bir Müslüman olmaktan geçtiği gibi. Ben bir Türk olarak onu iyi bir Kürt olarak tanıdım sevdim ve Kürtlüğü ona çok yakıştırdım. Nasıl yakıştırmayayım ki, Yüce Allah yakıştırmış ona. Tıpkı bana Türklüğü yakıştırdığı gibi.

Her yıl odasında piknik tüpü üzerinde pişirdiği ve bizlere “Kürt pilavı” diye ikram ettiği pilavın lezzeti başkaydı. Belki de lezzet onun gönlünden taşıyor, elinden çıkıyordu. Belki de odasında o anda oluşan tatlı sohbet atmosferinin dilimizde bıraktığı tatlı bir lezzetti. Esprileri, fıkraları ve içten ve doğal konuşmaları hâlâ kulaklarımdadır. Menkıbe olmuş davranışları ve nükteleri hâlâ dillerimizdedir.

Bir........

© İnsaniyet