Oruç ve Bayram: Çamurdan Kurtulup Okyanusta Erime

“Cân bula cânânını

Bayrâm o bayrâm ola

Kul bula sultânını

Bayrâm o bayrâm ola”

Alvarlı Efe Hazretleri

Hazreti Mevlana’nın “Su çamurdan kurtulursa okyanusa erişir.” sözü, insanın ne olduğunu ve ne olabileceğini özetleyen kadim bir hakikat. Su gibi saf olan insanın ruhu, nefsin çamuruyla karışınca bulanıyor, yönünü kaybediyor. Oruç ise o bulanıklığın durulması, çamurun dibe çökmesi için bir fırsat. Bu yüzden oruç sadece aç kalmak değil. Oruç, çamurdan sıyrılıp okyanusa doğru seyir haline geçmek.

İnsanı sadece mideyle tanımlamak ne kadar eksikse, orucu da yalnızca yememekle sınırlandırmak o kadar noksandır. Bu çağda, içgüdülerle kurulan bir dünya düzeni içinde, oruç ruhun nefes aldığı belki de yegâne mola. Tüket, daha çok iste, daha hızlı yaşa, göster, paylaş… Bitmeyen arzuların alkışlandığı bir zamanda oruç, “Dur!” diyor. Hem de yalnız bedenine değil, o bitmek bilmeyen ihtiraslarına, tüketim hastalığına, başkasının hakkına uzanan eline, gözüne, hatta gönlüne de.

Güzellikleri paylaşıyoruz diye düşünürken bile içine düştüğümüz teşhirin perdelediği gözlerimize yeniden görme fırsatı sunuyor oruç. Ne zaman ki içgüdüler........

© İnsaniyet