“Milletvekiline kalp krizi geçirten Öcalan şakası!

CHP’li milletvekili o vekili fena faka bastırdı…

Bu sözleri duyan vekil ölüp ölüp dirildi:

İmralı’ya gideceksin hayırlı olsun.”

Bu nedir biliyor musunuz?

Çok takipçili bir televizyon kanalının sosyal medyada paylaştığı bir haberin spotu.

Haberin konusu, Meclis Komisyonu’nun İmralı adasındaki Abdullah Öcalan’ı dinlemesi mevzuu.

Örgütüne silahları bırakma ve demokratik siyasete geçiş çağrısı yapan ve bu çağrısı hızlıca karşılık bulan bir aktörü dinlemek kadar normal ve gerekli başka bir şey olabilir mi?

Çatışma çözümü ve barış süreçlerinin ‘abc’sidir bu.

Barış muhatapsız olmaz ama buna şimdi tekrar girmeyeceğim

Dönelim habere.

Siyasetçiler aralarında nasıl şakalaşırlar neye gülerler, bu onların bileceği şey tabii.

Benim derdim haberin dili ve üslubuyla.

Haberde “ölüp ölüp dirildi” denilen o siyasetçi kimdir bilemem; ancak kalp krizi geçirmediğine ve hayatta olmasına sevindim.

Ama bu memlekette gencecik insanlar şakadan değil gerçekten öldü.

Bu haberi böyle hazırlayan gazeteci meslektaşlarıma sormak isterim.

Böyle bir üslup ve dille neyi amaçladınız?

Önce müsaadenizle şakadan ve mizahtan ne anladığımı söyleyeyim.

İyi mizah, gerçeği inkar etmez, ışığını değiştirir.

Sorunu görünür ama katlanılabilir kılar.

Gülmek, acının keskinliğini törpüler.

Gülmek, bizi aynı masada buluşturur.

İyi mizah, köprü kurar.

Ama kötü mizah ne yapar?

Yarayı yok sayar, hatta kanatır.

Birilerini güldürmek için birilerini aşağılar.

Korkuyu, acıyı alaya alır.

Devam edeyim.

Bu haberin üslubu ve dili, bir grup yurttaşa şunu yaptı.

Nefretlerini büyüttü.

Düşmanlığın ateşine benzin döktü.

Başka bir grup yurttaşa yani Kürtlere ise şöyle hissettirdi.

Acıları ve değerleriyle alay edildiğini düşündüler, incindiler.

Varlıkları ve kimlikleri hakarete uğramış hissettiler.

Belki de “Nasıl barış yapacağız, nasıl kardeşlik hukuku kuracağız böyle düşünüp böyle yazanlarla? dediler.

Peki bu........

© İlke TV