Ne zaman döneceksin diye sordum

Hiçbir zaman dedi

Saatim durdu

Abbas Kiyarüstemi*

Kalbim haftada bir daha çok atardı ve uzak olan ona ses pompalardı.

Sesin içinden hız geçer, su geçer, dua geçerdi.

En çok da anne geçerdi.

Uzaklık sadece bir mesafe değildi benim için.

Annenin dizine kadar uzanan derin bir boşluktu.

Zamandı.

Zaman yorulur muydu?

Bende zaman hep yorgundu.

Yol yorgunu, gün yorgunu, düş yorgunuydu.

Özlemdi.

En çok da özlediğimle kavgaydı.

İnsan özlediğini yeniden özler miydi?

Ben yeniden yeniden özleyendim.

Kendime anne, anneme hep başlangıç oldum.

Onun sesinden bir anne doğdu, benim sesimden bir anne yaşlandı.

O kendi köşesinde ağladı, ben kendi köşemde dudaklarımı ısırdım.

O bir bahçeye nar ekti, ben........

© İlke TV