Bazen insan kendini yorgun değil de ömrünün boşa geçtiğini hisseder. Türkülerde de söylendiği gibi yalan dünyayı boşa çiğnediğini düşünür. Sanki içindeki enerjinin bir kısmı işe, faydalı bir eyleme dönüşmeden, iz bırakmadan, toprağa akmış gibi.
İşte tam da bu hissin adı: ekserji.

Mühendisler ve fizikçiler bilir; ekserji bir sistemin faydalı işe dönüşebilen enerji miktarıdır. Yani salt enerji değil anlamlı, diğer formlara dönüştürülebilir enerji.
Bir buhar kazanı düşünün: İçinde binlerce kilojul değerinde enerji olsun.
Ama işe dönüşmeyen kısmı, o enerjinin sadece gölgesi gibidir.
İşte insan da böyle, toplum da hatta kurumlar da.

Her birey bir potansiyelle doğar.
Ama o potansiyelin ne kadarı işe, harekete, söze ve diğerlerine dönüşür?
İşte burası sosyal yapının, adaletin, özgürlüğün meselesidir.
Bir çocuğun sesinin duyulmadığı, bir insanın emeğinin görünmediği, bir gencin........

© Hürses