Bir orman yanarken sadece ağaçlar değil, sessiz bir halk da yanar: kuşlar, sincaplar, karacalar, uğurböcekleri, toprağın altındaki solucanlar… Ve biz insanlar da sanki ciğerlerimizden biri eksilmiş gibi nefessiz kalırız. Her yaz, haritada alev rengine dönen bir bölgeye hüzünle bakıyoruz. Manavgat, Marmaris, Bodrum, Çanakkale, Hatay… Sanki her yaz, bir başka şehir küle dönüyor. Bizse ekrana yapışıp yangını izliyoruz; dumanı ekranın arkasına geçip odamıza kadar geliyor.

-Peki neden?

-Neden hâlâ ormanlarımızı koruyamıyoruz?

-Neden bu yangınlar bu kadar büyüyor?

-Neden bu kadar geç müdahale........

© Hürses