Atatürk’ün hastalığı dönülmez yola girmişti.

Onca çabaya karşın hastalık iyileşmemiş, aksine günden güne kötüleşmişti.

16 Ekim’de akşama doğru ilk ağır komaya girdi Atatürk. Yatağında kendini bilmeden yatıyor, sık sık başını iki yana çevirerek “Aman dil, aman...” diye söyleniyordu.

Koma hali 19 Ekim akşamına dek sürdü. Ertesi gün komadan çıkarak kendine geldi.

Cumhuriyet’in 15. yılı yaklaşıyordu.

Aklı fikri törenlere katılmaktaydı.

25 Ekim’de orduya göndereceği 15. yıl mesajını Genel Sekreteri Hasan Rıza Soyak’a yazdırdı.

Aynı gün kardeşi Makbule Atadan, Afet İnan ve Sabiha Gökçen’i beraber kabul etti.

Ertesi gün Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin açılışında adına okunacak söylev üzerinde Başbakan Celâl Bayar’la 40 dakika görüşüp metin üzerinde düzeltme ve ilâveler yaptı.

28 Ekim’de de Sabiha Gökçen’i kabul ederek ona “Yarın bayram değil mi Gökçen? Bu günü, halkla, halkımın içinde kutlamak isterdim. Beni Cumhuriyet Bayramı’ndan, halkımdan uzak tutan bu hastalığa lanet ediyorum.” dedi.

Ve o gün, o kutlu gün.

Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde........

© Hürses