Yana yakıla, yana yalnızlığa, koca bir uçuruma ürkütücü gölgesiyle düşer kör yargı. Kendinden olmayana tahakküm eden paslı diliyle sık aralıklarla tıslarcasına belirir karşında.

Zihnin kalıpları parçalanamayacak kadar taşlaşmışsa, orada kayaçlar, sarkıtlar([1]) oluşmuşsa kendiliğinden yarasalarla dolu mağarasına taşır bazen bir varlığı, bazen bir olayı. Acımasız ve lanet edilesidir, tarihin kötü mirasıdır nesilden nesile geçen.

Bilgi yanlışsa, tutumun teli kopuktur ve kulakları sağır edercesine ses çıkarır, kimyasal bir tepkimeyle köpüren asitmişçesine…Uzun upuzun izler bırakan kısa kalıplardır oysa, insan beyninin anlaşılması mümkün olmayan düğümü değil mi,........

© Hürses