Geçmişte terör olaylarıyla anılan Tunceli ve Hakkâri, PKK’nın fesih kararı sonrası iki farklı hikâye ile
gündeme geldi. Tunceli’de, terör örgütünün kurucularından Ali Haydar Kaytan ve Rıza Altun için
düzenlenen anma programına müdahale etmek isteyen ancak Ankara’dan gelen talimatla geri adım
atmak zorunda kalan ve törenlerde gözyaşlarını saklamaya çalışan bir vali... Diğer yanda ise 30 yıl
boyunca çıkılamayan dağlarında festival düzenleyerek doğanın ve güvenliğin yeni yüzünü dünyaya
gösteren bir başka vali... Bu iki olay, Türkiye’nin güvenlik politikalarındaki dönüşümünü gözler önüne
sererken, bölgesel yönetimin değişen sosyopolitik dinamiklerini de ortaya koyuyor.
Uzun yıllar terör tehdidi altında kalan bu iki şehir, bugün farklı yönlere evriliyor. Tunceli’deki gelişmeler,
siyasi ve idari gerilimleri açığa çıkarırken, Hakkâri’deki festival, bölgenin güvenlik açısından geldiği
noktayı ve sosyal hayatın yeniden canlanmasını simgeliyor. Ancak medya ve kamuoyunun tepkileri,
olayları yalnızca duygusal bir çerçevede ele alarak daha büyük bir politik dönüşümün göz ardı edilmesine
neden oluyor.
Tunceli Valisinin gözyaşları, bazı kişi ve çevreler tarafından insani bir refleksin ötesinde politik bir sembol
olarak değerlendirildi. Zamanında anaların gözyaşlarını görmezden gelenler Vali’nin gözyaşlarının
arkasına sığınarak Terörsüz Türkiye’yi hedef aldı. Kimisi ise şehit cenazelerinde yaktığı ağıtları unutup
Valiye “ağlamanın sızlamanın sırası mı şimdi” dercesine açıklama yaptılar.
Medyanın olayı ele alış biçimi, gerçek nedenleri arka plana iterek magazinleşmesine yol açtı. "Kim
ağladı, neden ağladı?" gibi yüzeysel sorular gündeme getirilirken, temel mesele olan güvenlik
politikalarının değişimi gölgede........

© Hür Haber