Hayat, bazen bir uçurumun kenarında yürümek gibidir. Adımlarınız korkuyla karışık bir umut taşır. Karşınızdaki manzara kimi zaman bir felâket, kimi zaman da hayran olunası bir sonsuzluk gibi görünür. Ama ne olursa olsun, insan olmanın en derin anlamı, bu uçurumun kenarında bile yürümeye devam edebilmektir. Çünkü insanı insan yapan, her şeye rağmen içinde taşıdığı umuttur.

Hayat bu umudun ve insan kalabilmenin en derin çığlıklarını haykırıyor. Birçok duygu gibi sevginin de imkânsızın sınırında başladığı söylendiğinde aslında her duygunun, her seçimin, her tutkunun insanı yeniden var eden bir yolculuk olduğunu vurgular her nefes alış. Çünkü sevmek, inanmak, düş kurmak ve acıya rağmen ilerlemek, hayata ve kendimize verdiğimiz bir yemin gibidir. Bu yeminin içinde korkusuzca yaşamak, güzelliği aramak ve haksızlıklara direnmek vardır.

İnsan olmak, karanlığın en yoğun olduğu anda bile bir ışık aramaktır. Çirkin bir tende güzel bir ruh bulabilmek, insanın dünyaya bakışındaki derinliği gösterir. Çünkü gerçek güzellik, dışarıda değil, içimizde yeşerir. Ne kadar yıkılmış, ne kadar örselenmiş olsak da içimizde bir tomurcuk hep açmaya hazırdır.

O tomurcuk,........

© Hür Fikirler