90’lı yıllarda rahmetli amcam Av. Şükrü TÜRKEŞ “Yeğenim İstanbul’da 10.000 avukat var, hangi birimize ekmek çıksın” derdi. Şimdi 90.000 olduk mu? Vay be.

Yalçın PEKŞEN’in Önce İnsanım Sonra Gazeteci kitabının ön sözüne bakıyorum. 1959 yılına ait. Dikkatinizi çekerim, 1924 Anayasası’nın yürürlükte olduğu zamanlardan bahsediyoruz. “Anne bu diplomayı sadece senin için aldım. Memlekette elini sallasan avukata değiyor. Ben gazetecilik yapacağım”. Vay be.

O zaman bu avukat enflasyonu günümüze ait bir mes’ele değil, hep olan bir durum. Demek ki her zaman İcra Memuru İcra Emrini Göndermezse’de bahsettiğimiz avukatlar varmış, işini iyi yapan da her zaman kazanıyormuş.

Şimdi bu tartışmalar başlı başına bir yazı konusu da, bizim bugünkü konumuz avukat kimliğinin fikri anlamda hükümsüzlüğü değil, maddi anlamda hükümsüzlüğü. Nasıl mı oluyor?

Geçenlerde ÖSYM sınavında görevliyim. Malumunuz, bu sınava gelen aday da görevli de çok katı şartlara tabidir. Telefon filan hak getire de, görevli bile araba anahtarını emanete bırakmak zorundadır. Gerçi çok şükür, eskiden ev anahtarı bile getirmek yasaktı. Adaysan ve yalnız yaşıyorsan o tek anahtarını ayakkabının altına saklardın, ulaşım kartı yasak olduğu ve otobüsler de bugünkü gibi sınav günü ücretsiz taşıma yapmadıkları........

© Hukuki Haber