Bilindiği gibi, yargılama yasamızın 135. maddesinde iletişimin denetlenmesi konusu düzenlenmiştir. Buna göre, maddede sayılan katalog suçlar nedeniyle yapılan soruşturmalarda (maddede kovuşturmadan da bahsedilmesi absürtlüğü belki başka bir yazının konusunu oluşturabilir), somut delillere dayanan kuvvetli şüphe sebeplerinin varlığı ve başka suretle delil elde edilmesi imkânının bulunmaması durumunda, kişilerin iletişimi dinlenebilir ve kayda alınabilir.

Maddenin üçüncü fıkrasına göre; “şüpheli veya sanığın tanıklıktan çekinebilecek kişilerle arasındaki iletişimi kayda alınamaz. Kayda alma gerçekleştikten sonra bu durumun anlaşılması hâlinde, alınan kayıtlar derhâl yok edilir.”

Burada tartışma yaratan konu, şüphelinin tanıklıktan çekinebileceği kişinin de şüpheli olmasıdır. Örneğin, kasten öldürme suçundan yapılan soruşturmada, şüpheli fail oğul olup babası da azmettiren olarak şüpheli konumda olsun. Bu durumda, baba ve oğul arasındaki iletişimin dinlenip dinlenemeyeceği tartışmalıdır.

Hâkim görüşe göre, tanıklıktan çekinebilecek kişinin şüpheli olması halinde bu madde uygulanmaz. Yani, iletişim denetlenebilir. Diğer bir görüşe göre ise bu halde kayıt mümkün değildir[1].

Yargıtay, hâkim görüşü benimsemektedir. Yargıtayın gerekçesi ise şöyledir:

“Aksi durum, aynı soruşturma ve kovuşturma kapsamında bulunan bir kişi bakımından kanuni olarak kullanılabilecek bir delilin, diğer sanık açısından hukuka aykırı görülmesi hak ve adalet ilkelerine aykırılık oluşturacağı gibi, tanıklıktan çekinme hakkına sahip olan kişilerin, aynı suçu birlikte işlemelerinin kanun koyucu tarafından himaye edildiği sonucunu doğurur ki, bunun kabulü de mümkün değildir[2].”

Şimdi Yargıtayın görüşünün hukuksal açıdan yerinde olup olmadığını inceleyelim.

Bilindiği gibi, yargılama yasamızdaki düzenlemelerin çoğu Alman ceza yargılama yasasından alınmıştır. Alman yasasında konuyla ilgili açık düzenleme olup tanıklıktan çekinebilecek kişilerin şüpheli olması halinde ilgili hükmün uygulanmayacağı, yani........

© Hukuki Haber