Doktrindeki hâkim görüşe göre, ceza yargılamasında ispat yükü bulunmaz[1]. Fakat bize göre bu görüşe katılmak mümkün değildir.

Bu görüş; ceza yargılamasında maddi gerçeğin aranması, yargıcın kendiliğinden delil araştırması, savcının lehe delil toplama yükümlülüğü gibi argümanlara dayanmaktadır. Buna göre ceza yargılamasında, kolektif bir faaliyet söz konusu olup herkesin çabasıyla maddi gerçeğe ulaşılmaktadır.

İfade edelim ki, daha önceki yazımızda açıkladığımız üzere[2]; ceza yargıcı kendiliğinden delil araştıramaz. Detaylar için ilgili yazıya bakılmalıdır.

Ceza yargılamasında maddi gerçeğin aranması, yalnızca soruşturma savcısına verilen bir görev ve yetkidir. Kovuşturmada böyle bir ilke yoktur.

Kolektif bir faaliyetle maddi gerçeğe ulaşma çabası ise pratikten kopuk hayali bir söylemdir. Birçok durumda sanık ve müdafii maddi gerçeğe ulaşmak bir yana ulaşmamak için çaba gösterecektir.

Ceza yargılamasında ispat yüküne ilişkin yasal bir düzenleme yoktur. Ancak, mantık kuralları gereği, her kim bir iddiada bulunuyorsa bunu ispatlamalıdır. Ceza yargılamasında, iddianame düzenleyen Cumhuriyet savcısı iddia makamını oluşturur. O halde mantıksal açıdan, ispat yükü Cumhuriyet savcısındadır.

Diğer yandan yargılamada temel olarak üç süje vardır: iddia, savunma ve mahkeme.

İspat yükünün mahkemede olmadığını açıklamaya gerek dahi bulunmaz. Bir yargıç, suçu........

© Hukuki Haber