Kötü gelin oldum

Yeşim Hanım dilim varmıyor dertliyim demeye ama içim içimi yiyor. Yuvam olsun, huzurum olsun dedim. Şimdi evin içinde hem varım hem yokum gibi hissediyorum. Evlendiğimizde her şey güzeldi. Sevgi vardı, saygı vardı. Sonra annesi geldi bizimle kalmaya. Olsun dedim, büyüktür, başımızın üstünde yeri var. Ama ne yaptıysam yaranamadım. Ben sustum, o konuştu. Ben güler yüz gösterdim o surat astı. Her şeye laf etti, her şeye karıştı. Ben yine de yutkundum, içime attım. Ama bir gün geldi ben de çatladım. Dedim ki “Ben bu evde artık böyle devam edemem. İkimizden biri gidecekse, ben değilim” dedim. Ve o kalktı, gitti. Şimdi eşim bana ne bir çift laf ediyor, ne de yüzüme bakıyor. Susuyor. Sanki ben annesini kapı önüne koymuşum gibi. Sanki ben kötü niyetliymişim gibi. Oysa ben bu evde hep iyi niyetle yaşadım. Kırıldım ama kırmadım sadece dayanamadım artık. Şimdi ben oldum kötü. Ne bir selam, ne bir hal hatır. O bana küs, ama ben yıkıldım. Bir kadın ne zaman kendini savunsa huzursuzluk çıkarıyor oluyor ne zaman artık yeter dese, suçlu oluyor. Ben kötü bir gelinim şimdi. Kocam neden beni anlamıyor? Ben onunla bir ömür kurmak isterken, şimdi tek başıma bir köşede duruyorum. Beni dinleyen biri olsun istedim.

Yeşim Tijen’in cevabı:

Merhaba sevgili okurlar, size de merhaba sevgili kızım; insan her........

© HTHayat