Eşim uyuşturucu kullanıyor

Yeşim Hanım, ne olur sesimi duy… Ben 26 yaşında bir kadınım, 1 senelik evliyim. Şu anda da dört aylık hamileyim. İçimde can taşıyorum, kalbim hiç bu kadar sıkışmamıştı. Kime anlatacağımı bilemediğim için size yazıyorum. Eşimle evliliğimizin başı çok güzeldi, her şey yolundaydı. Severek evlendik, birlikte hayaller kurduk. Ama son zamanlarda bambaşka biri oldu. Geceleri geç gelmeye başladı, surat bir karış, gözleri kıpkırmızı. Sürekli uykulu, yorgun, sinirli. Telefonu elinden düşmüyor, bir mesaj görünce hemen saklıyordu. İçime bir kurt düştü, ne oluyor bu adama diye. Meğer benim kocam uyuşturucu kullanıyormuş. Bu cümleyi yazarken bile ellerim titriyor. Başka birinden değil, kendi cebinden çıkanla anladım. Küçük bir poşet, beyaz bir şey… Aklım gitti, içim yandı o an. Konuşmaya çalıştım. “Ben senin iyiliğini istiyorum, sen uyuşturucu kullanıyorsun. Bunu nasıl yaptın? Böyle devam edemez” dedim. Ama o ya inkâr etti ya da beni suçladı. “Sen büyütüyorsun, sen manyak olmuşsun.” O an sanki içimden biri çekip beni aldı. Hamileyim Yeşim Hanım. Karnımda onun çocuğu var. Ben bu çocuğu nasıl içimde büyüteceğim? Ona nasıl bir baba bırakacağım? Onu kurtarmak istiyorum ama o bana kapılarını kapatmış. Ne anneme diyebiliyorum, ne kardeşime… Herkes iyi gidiyor sanıyor evliliğimizi. İçim kan ağlayarak oynuyorum. Ama içimden çığlık çığlığa bağırmak geliyor. Ne olur bana bir akıl verin. Yalnızım, çok yalnızım. Artık içime atacak halim kalmadı.

Yeşim Tijen’in........

© HTHayat