O sözü duyunca, doğup büyüdüğüm İstanbul-Çamlıca’daki çocukluğum film şeridi gibi gözlerimin önünden geçmeye başladı.

Babamı erken yaşta kaybettiğimiz için rahmetli annem ne çileli günler geçirdi. Hele bayram günleri çok zor zamanlardı annem için.

Bana ve kız kardeşime bayramlık hazırlayacak ama ne kumaş var, ne iplik ortada. Kumaş ve iplik bulsak, durum yine de vahim.

Çünkü ne iki parça kumaşı tutturacak toplu iğne var, ne de dikecek iğne.

Bayram öncesi önce Kısıklı’dan Büyük Çamlıca tepesine doğru çıkan yolun hemen başındaki tepe bakkala giderdik, acaba elinde boş şeker çuvalı var mı diye.

Tepe bakkalda bulamayınca salardık kendimizi aşağıya Bulgurlu’daki Nizam Bakkal’a doğru. Çoğunlukla Nizam amcada bulurduk boş şeker çuvalını. Nizam amca vicdanlı ve düşünceli bir adamdı. Anneleri çocuklara bayramlık yapsın diye biriktirirdi şeker çuvallarını.

Hayran hayran bakardık şeker çuvallarına.

Ağız kısımları açık, üç bir yanı dikili. Amerikan bezinden yapıldığı söylenirdi.

O zamanlar Amerika’da olup, bizde olmayan........

© HalkTV