Galatasaray, Türkiye liglerinde tarihi bir zirveye ulaştı. Sarı-kırmızılılar, 2024/25 sezonunu hem Süper Lig şampiyonluğu hem Türkiye Kupası zaferiyle kapatarak, 25. lig şampiyonluğuna ulaştı. Bu, bir armaya beşinci yıldızın kazınması, yani yalnızca sportif bir başarı değil, zamanın kendisine yazılan bir mühür anlamına geliyordu. Ancak her ışığın ardında bir gölge, her zaferin arkasında bir eksiklik saklanır. Türkiye Şampiyonu Galatasaray’ın Avrupa serüveni, işte o eksikliğin adıydı.

Bazı zaferler yalnızca bir kupaya uzanmak değildir; bir takımın zamanın çarkını eğip bükerek kaderi kendi elleriyle yeniden yazmasıdır. Galatasaray, 2024-25 sezonunda yalnızca bir lig şampiyonu olmadı; bir sezona sığdırılmış irade, disiplin ve kolektif bilincin yaşayan örneği hâline geldi. Kayserispor karşısında iki hafta kala gelen 3-0’lık galibiyet, yalnızca bir skor değildi. O, uzun bir yürüyüşün son durağında yankılanan bir marştı.

34 maçlık bu yolculukta 28 defa galip gelindi. Bu, her haftayı bir sınav gibi yaşayan, her pası bir yükümlülük, her galibiyeti bir felsefi sonuç olarak gören bir topluluğun eseriydi. 5 kez berabere kalındı; çünkü hayatta olduğu gibi futbolda da bazen yürümek, koşmaktan değerlidir. Sadece 1 kez mağlup olundu. Bu da gösterdi ki zafer, hatasızlık değil, hatadan dönüş sanatıdır.

89 puanla elde edilen zafer ve maç başına düşen 2.52 puan, yalnızca bir istatistik değil, sürekliliğin ve istikrarın geometrisiydi. 85 kez fileler havalandı; bu, yalnızca gollerle değil, hayalle, emekle, inatla örülmüş bir ağdı. 31 gol yendi; çünkü her ışığın bir gölgesi vardır ve zafer, o gölgelerle dans etmeyi bilenlerin nasibidir.

En farklı galibiyet Rizespor karşısında alınan 5-0’lık maçtı ama belki de asıl fark, bu skorun ötesinde, Galatasaray’ın zihinsel........

© HalkTV