Günler ağır, günler ölüm haberleriyle geliyor gerçekten de. Hem teyzemi hem de Sırrı’yı aynı gün birbirine yakın saatlerde kaybedince daha da canımı yaktı bu gerçek. Biri özel, diğeri hem özel hem de toplumsal tarihim açısından çok önemli olan iki değeri yitirdim bir gün içinde. Üstelik iki ay önce yitirilmiş bir abla acısının üstüne geldi kayıpları.

Sırrı Süreyya ile dostluğumuz ondan da söz ettiğim bir yazım sayesinde başladı. Yurtdışında olduğum yıllardı, mail adresime güzel sözler eşliğinde teşekkür mesajı yollamıştı. “Son derece vicdanlı” dediği yazımda solda sıkça rastlanan, değerli neyimiz varsa yok sayma tutumunu eleştirmiştim. Sırrı’yla, köklü dostluğumuzun nedeni bu yazıdır.

Sinemacılığıyla da bilinirdi ama geniş kitlelerce tanınması bir televizyon programının sürekli konuğu olmasındandır sanırım. İlginç programdı. İki İslamcının karşısında sözünü sakınmadan dile getirirdi düşüncelerini. Bir süre sonra tadı kaçınca “ne işin var orda” dediğimi, onun da bana “yolcudur Abbas bağlasan durmaz” yanıtını verdiğini anımsıyorum şimdi. Kaçıp gidecek biri olduğundan değil, gittikçe kısırlaştığından ayrılmıştı o programdan. Hayattaki tutumu da böyleydi çünkü, kısırlaşmış ortamlarda olmazdı hiç.

Kimi dergilerde, çoğunu okuma şansı bulduğum tadına doyum olmaz yazılar yazdı. Gerçek bir edebiyatçıydı, kuşku yok. Gençliğinde bir........

© HalkTV