Bazı sabahlar vardır… İçinizde tarif edemediğiniz bir huzursuzlukla uyanırsınız. Telefon ekranında düşen ilk haberle yutkunursunuz:

“Bir polis daha yaşamına son verdi.”

Giderek artan bu “haberler” artık sadece birer bireysel vaka değil. Bunlar; devletin en temel yapı taşını oluşturan, sokakta güvenliğimizi sağlayan insanların sessiz çığlığıdır. Ve bu çığlık ne yazık ki, yıllardır sistematik olarak bastırılıyor.

Polislik: Bir Meslek Değil, Bir Adanmışlık Dramı

Polislik Türkiye’de yalnızca bir meslek değil; geceyle gündüzün, aileyle görev arası çizginin silindiği bir yaşam biçimi. Polis; toplumun güvenliği için kendi hayatını, sağlığını ve ailesini geri plana atmak zorunda bırakılan kişidir.

Bu meslek seçilirken yapılan psikolojik, fiziksel testler, personelin görevine ne kadar hazır olduğunu kanıtlar. Ancak mesele şu: Devlet, göreve hazır olan personel için acaba yeterince sağlıklı bir çalışma ortamı sunuyor mu?

İstatistikler Uyarıyor: Bu Teşkilat Yıpranıyor

Son 35 yılda 1.311 polis, intihar ederek yaşamına son verdi.

Sadece 2021’de bu sayı 108.

2025’in ilk yarısında bile sayı şimdiden 38’e ulaştı.

Bir rapora göre:

Polislerin u’i mesleklerinin psikolojilerini tahrip ettiğini söylüyor.

t’ü aile yaşamlarının büyük zarar gördüğünü beyan ediyor.

Ortalama ömür: Türkiye geneli 73,8 yıl. Polislerde 55’e kadar düşüyor.

Bu tablo sadece dramatik değil, devletin en kritik güvenlik organının yıprandığını gösteren acı bir resmi kayıttır.

Mobing: Yasal Hakkın Üzerine Gölge Düşüren Sistematiktir

Mobbing, yalnızca psikolojik bir zorbalık değil; iş güvencesini tehdit eden bir kontrol mekanizmasıdır.

Polis okullarında başlayan şu sözle başlar her şey:

“Mesleğiniz pamuk ipliğine bağlı. Amirinizin iki dudağı arasında…”

Bu anlayış, anayasa ve yasaların tanımadığı, tamamen kişisel keyfiyete dayalı bir hiyerarşi doğurur. Şikâyet eden değil, ses çıkaran değil; susup katlanan makbul personel olur.

Oysa........

© HalkTV