Halk TV’de, yorumcusu olduğum ‘Para Siyaset’ programı dün biter bitmez arabama atlayıp Silivri’ye gittim.

Fatih Altaylı’nın karar duruşması vardı.

Bir buçuk saatlik yolculuğun ardından Marmara F Tipi Kapalı Cezaevi’ne ulaştım. Duruşma salonu, cezaevi kampüsü içindeki adliye binasının eksi ikinci katındaydı.

Ben gelmeden önce Altaylı ve avukatları savunmasını yapmış, savcılık esas hakkındaki mütalaasını açıklamış, mahkeme heyeti kararını görüşmek üzere ara vermişti.

Koridorda kararı bekleyen herkes Altaylı’nın tahliye edileceği görüşündeydi. Ben de yattığına mahsuben birkaç yıl hapis cezası verilerek, bırakılacağını düşünüyordum.

Yalnızca ben mi?

Birkaç hafta önceki cezaevi ziyaretimizde Altaylı’yı da iyimser ve ümitli görmüş, “Sık dişini abi nihayet bitiyor” diye vedalaşmıştık.

Derken…

Salonun kapısı açıldı.

İçeri girdik.

Fatih Altaylı’yı içeri getirdiler.

Selamlaştık, birbirimize gülümsedik.

Mahkeme heyeti geldi, karar için ayağa kalkmamızı istedi, biz de kalktık. Mahkeme Başkanı, Altaylı’ya Cumhurbaşkanına fiili saldırı suçundan dört yıl iki ay hapis cezası verildiğini açıkladıktan sonra, biz tahliye edildiğini söylemesini beklerken, “ceza süresi”, “ceza miktarı” ve “kaçma şüphesi” ifadelerini sıralayınca içimden “Eyvah!” dedim.

Başkan cümlesini “Hükmen tutuklanmasına” diye bitirdiğinde salon dondu kaldı.

Hayat birkaç saniyeliğine durdu sanki.

Kimse bu merhametsizliğe anlam veremedi.

Saniyeler sonra bağırışlar, hıçkırık sesleri ve yuhalamalar duyuldu.

Altaylı, çaresizce etrafına bakındı.

Salondan ayrılırken, elinde tuttuğu, savunmasını içeren notları havaya fırlattı. Kağıt yığını sanıklara ayrılan bölümdeki sandalyelere düştü ve saçıldı.

Altaylı, yaşayarak gördü ki savunma yapmanın bir hükmü yok.

Hukuk zaten yoktu, malum…

Artık merhamet de yok.

Ne Erdoğan korkar ne Altaylı tehdit eder

İstanbul 26. Ağır Ceza Mahkemesi, oybirliğiyle verdiği kararın gerekçesini açıklamış değil. Ancak iddianameyi ve esas........

© HalkTV