26 Kasım tarihinde Diyarbakır’da Özgür-Der tarafından “Ortak Gelecek: Türkiye’de Kürtler, Kardeşlik ve Toplumsal Barış” başlıklı bir sempozyumu düzenlendi.

Oldukça etraflı değerlendirmelerin yapıldığı sempozyumda Mardin Artuklu Üniversitesi Rektörü İbrahim Özcoşar’ın; “Türkiye’de bir sistem sorunu olarak ortaya çıkan sorunun çözümünde İslamcılar da eşit derecede hatta daha fazla mağdur oldukları halde, bu sorunu da kendi çözüm programlarına koymaktan geri durmadıkları, dolayısıyla, İslamcıların Kürt sorunu konusunda yeterince duyarlı davranmadıkları” şeklindeki eleştirinin haksızlığına yönelik yaptığı vurgu son derece önemliydi.

Evet, Kürt sorunu üzerinden yapılan İslamcılık eleştirileri her zaman popüler bir yaklaşım olmuştur. Yaklaşık 40 yıldır İslami kesimin Kürt sorunu konusunda sınıfta kaldığı hem belli dindar çevreler hem de Kürt ulusalcılar tarafından dillendirilmektedir. Bu söylem, Kürt ulusalcısı çevreler tarafından İslami kardeşlik ve ümmet vurgusuna yapılan atıfa duyulan rahatsızlıktan kaynaklanıyorken, dindar çevrelerde ise bu dil İslamcılık reddi mirasına dayanıyor.

Gerek Özgür-Der gerekse Hüda-Par’dan İHH’ya varıncaya kadar bütün İslami camialar hem kurumsal olarak hem de temsiliyeti olan şahıslar nezdinde düzenledikleri sempozyum, konferans, seminer ve basın açıklamaları; hazırladıkları yığınla rapor; yazdıkları kitap ve makalelerle bu soruna dair kendi görüş ve yaklaşımlarını bütün içtenlikleri ve samimiyetleriyle ifade etmekten hiçbir zaman çekinmemişlerdir.

Kürt ulusalcıların Kürtlerin uluslaşmasının önünde İslami kesimi bir engel görerek faturayı onlara kesmelerinin bir yere kadar anlaşılır bir sebebi vardır. Ancak, belli dindar kesimlerin bu sorun dolayımında İslami kesimleri suçlamasının haklı ve elle tutulur hiçbir gerekçesi yoktur.

Bu kesimler, suçladıkları İslami kesimlerden farklı olarak bu meselede acaba uygulanabilir ve sürdürülebilir hangi yol haritasını sundu? Veya İslami kesimler burada ne yapması gerekiyordu da........

© Haksöz