Gelecek gençlere artık önü açık ve ileri doğru akan bir yol gibi değil, duvar gibi görünüyor .

Bunu anlamak için anketlere, grafiklere bakmaya gerek yok.

Yüzlerine bakmak yeter.

Yorgunluk ve kırgınlıklarını alaycı bir yüz ifadesinin arkasına gizliyorlar.

Ve en tehlikelisi:

Her hallerine sinmiş bir umursamazlık, en ciddi şeyleri bile hafife alma davranışı bir pattern haline gelmiş durumda.

TÜİK’in Ocak 2025 verilerine göre, 15-24 yaş arası genç işsizliği ,9.

DİSK-AR’ın geniş tanımlı işsizlik oranı ise 5,7.

Yani her üç gençten biri, ne okulda ne işte.

Ne bugüne aitler, ne yarına.

Bu sadece ekonomik bir tablo değil.

Bir ruh hâli.

Ailelerin binbir zorlukla temin ettiği harçlık çocukları ‘yük olma’ psikolojisiyle yaralıyor. Üstelik o harçlık öğrenciliği idame ettirmeye de yetmiyor. Okumanın zorluklarına, mezuniyet sonrası geçinememek ekleniyor.

Bu artık yalnızca maddi bir kriz değil.

Bu, bir aidiyet krizi.

Gençler bu ülkeye, bu hayata, bu düzene ait hissetmiyor.

Bir ev kurmak, çocuk sahibi olmak, bir hayat inşa etmek…

Bunlar artık uzak değil imkânsız........

© Habertürk