Orta öğrenim kurumlarındaki akran zorbalığı ve trajik sonuçları, sinemanın sıklıkla ele aldığı konulardan biri olmayı sürdürüyor. Bu arada, saldırgan ve mağdurların 18 yaşın altında olduğu ölüm, yaralanma ve intihar vakaları hakkında sanki daha çok haber okuyoruz son yıllarda. ABD’deki lise katliamlarının arkasında akran zorbalığı olduğu zaten yıllardır bilinen bir gerçek… Medyada çıkan haberlerin ve konu üzerine çekilen filmlerin ardı arkasının kesilmemesi, sorunun görünenden daha büyük olduğunu gösterir mi, bilemem; çünkü elimde yapılmış bir araştırma yok. Tek bildiğim, son yıllarda seyrettiğim filmlerin, dizilerin, sözbirliği etmişçesine orta öğrenim çağındaki akran zorbalığının sosyal medyayla birlikte çok daha kötüye gittiğinin altını çizmesi… İngiliz yapımı mini dizi “Adolescence” da onlardan biri.

Tecrübeli yazar Jack Thorpe ile filmin oyuncularından Stephen Graham’in yazdığı dizi, dört epizottan oluşuyor. İlk epizot, polislerin, 13 yaşındaki cinayet şüphelisi Jamie Miller’ı (Owen Cooper) sabahın altısında evinden alarak merkeze götürüp sorgulama sürecini bürokratik detaylarına inerek anlatıyor. Bu yanıyla, “polis prosedürü” olarak bilinen suç dizisi alt türünün bir örneğini seyrediyoruz.

Polisin evi basarken kullandığı aşırı güç ile Cooper ailesinin çaresizliği arasındaki orantısızlık, hukuk devletinin bürokratik ve düzgün işleyişi tarafından dengeleniyor. Çünkü her aşamada her şeyin kuralına göre yapıldığını fark ediyoruz ama yine de “13 yaşındaki bir çocuğu evden almak için tüm bunlar biraz fazla değil mi?” sorusunu aklımızdan çıkaramıyoruz. Olaylar öyle hızlı gelişiyor ki evi darmaduman eden polislerin giderken anne (Christine Tremarco) ve babaya (Stephen Graham) “Bizi şikâyet etmek ve maddi zararlarınızı karşılamak istiyorsanız, buyurun” diye form uzatmasına dahi gülemiyoruz. “Cinayet şüphelisini ilk sorgusuna çıkarma” sürecinde polislerin özgüveni ve soğuk kuralcılığı ile Jamie’nin ailesinin yaşadığı büyük şok arasında kalakalıyoruz.

Philip Barantini’nin yönettiği “Adolescence” dizisinin her epizodunda “gerçek zamanlı olarak tek plan, tek çekim ve mobil kamera tekniği” kullanılıyor. Epizot, sözgelimi 60 dakikaysa 60 dakika süren tek çekim seyrediyoruz. Montaj, belli ki özel efektlerle yapılıyor. Baskından 5-6 dakika önce, iki detektif Luke Bascombe (Ashley Walters) ve Misha Frank’in (Faye Marsay) muhabbetiyle başlayan dizi, polis merkezindeki sorgu sahnesiyle sona eriyor. Takip ettiğimiz karakterler ve mekânlar arada değişiyor. Birçok sahnede sürekli hareket halinde olan kamera, karakterlerin peşine düşüyor, mekândan mekâna geçiyor. Barantini’nin, aynı tekniği 2021’de başrolünde Stephen Graham’ın oynadığı, Türkiye’ye “Umami” adıyla uyarlanan “Boiling Point” filminde de kullandığını not edelim.

“Adolescence”ın ilk epizodu mükemmel bir tempoya sahip. Tempoyu montajın değil, kamera hareketi ve mizansenin, yani oyuncuların hareketlerinin belirlediğini düşündüğümüzde, Barantini’nin yönetmen olarak iyi iş çıkardığını söyleyebiliriz.........

© Habertürk