Bu uzun ara dinlenme ya da daha çok yorulma mıydı; ben de bilmiyorum.. Ama şunu biliyorum aylar sonra bana tekrar yazdıran bu his; yaşadıklarım ve deneyimlerin toplamı olacak. Umarım gene kalbinizden ve kendinizden bir şeyler bulursunuz.

Bugün size dünyanın en eski duygusu olan yaradılış sebebimiz aşktan bahsedeceğim.

Gerçekten elma yemeyen birisi, elmanın tadını nerden bilir ya da gerçekten denize girmeyen biri, o ferahlık hissini.. Herkes hissettiği ve yaşadığı kadarını bilir ve deneyimler.. Hayat denen bu yolculukta, bizi büyüten ve hayatımıza renk katan belki de bizi biz yapan şeydir: AŞK…

Belki bir susuştur; bazen belki kırık bir müziğin melodisi, bazen de birikmiş sararmış bir kaç fotoğraf… Yaşamadan bilemediğimiz bir şey belki de.. Aşkı kitaplar yazar, şarkılar söylermiş de herkes anlatır, anlatırmış ama aşk yanmadan ve hissetmeden anlatılınca boş bir kelammış. Anladım ki aşk; yaşanmadan yazılmayacak kadar değerli hatta suskun kelimelerin arasında çıkan sessiz çığlıkmış..

Aşkın tanımı herkese göre değişir belki. Yaradılıştan bu yana aşk için methiyeler, hikayeler, şiirler, efsaneler olsa da gerçekten yaşayanın hikayesi en gerçek olanıdır belki de..

Bazen bir bakıştadır aşk… Bir gülüşte bazen… Bir vedadaki gözyaşında yanaklardan süzülen.. Hem yakar deli gibi içini, hem de kendine bağlar delice… Sessizce dönüp dolaşırsın ateşin etrafında pervane misali. Bazı aşklar vardır, suskunlukta bile çok şey anlatır. Bazı aşklar vardır ki: yasak olduğunu bile bile ve imkansız olduğunu bile bile ona koşarsın.. Halbuki bilirsin yanlıştır.. Ama gene de yaşamak istersin sonuna kadar…

Ve en acısı yarım kalan aşklardır.. Söylenmemiş sözler kalmıştır yüreğinde. Gezilmemiş yerler, dinlenmemiş şarkılar..........

© Haberton